Stanley Meyer Waterstof Water Brandstof HHO inspuiters HHO Kit HHO Gas

Beskrywing Die brandstofsel verdeel water na bewering in sy komponentelemente, waterstof en suurstof. Die waterstofgas is toe verbrand om energie op te wek, 'n proses wat die watermolekules hersaamgestel het. Volgens Meyer het die toestel minder energie benodig om elektrolise uit te voer as die minimum energievereiste wat deur konvensionele wetenskap voorspel of gemeet is. Daar word beweer dat die werkingsmeganisme "Brown's gas" behels, 'n mengsel van suurwaterstof met 'n verhouding van 2:1, dieselfde samestelling as vloeibare water; wat dan met omringende lug gemeng sou word (stikstof, suurstof, koolstofdioksied, koolstofmonoksied, metaan, chloorfluorkoolstowwe, vrye radikale/elektrone, straling, onder andere). As die toestel werk soos gespesifiseer, sou dit beide die eerste en tweede wette van termodinamika oortree, wat die werking as 'n ewigdurende bewegingsmasjien moontlik maak. Bron: Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Dwarsdeur sy patente^[4][5][6] Meyer gebruik die terme "brandstofsel" of "waterbrandstofsel" om te verwys na die gedeelte van sy toestel waarin elektrisiteit deur die water gelei word om waterstof en suurstof te produseer. Meyer se gebruik van die term in hierdie sin is in stryd met die gewone betekenis in wetenskap en ingenieurswese, waarin sulke selle konvensioneel genoem word "elektrolitiese selle".^[7] Verder is die term "brandstofsel"is gewoonlik gereserveer vir selle wat elektrisiteit uit 'n chemiese stof produseer redoksreaksie,^[8][9][10] terwyl Meyer se brandstofsel elektrisiteit verbruik het, soos getoon in sy patente en in die stroombaan regs op die foto. Meyer beskryf in 'n 1990-patent die gebruik van 'n "waterbrandstofselsamestelling" en beeld 'n paar beelde uit van sy "brandstofselwaterkapasitor". Volgens die patent, in hierdie geval, "... verwys die term 'brandstofsel' na 'n enkele eenheid van die uitvinding wat bestaan ​​uit 'n waterkapasitorsel ... wat die brandstofgas produseer in ooreenstemming met die metode van die uitvinding."

Mediadekking

Meyer het in 'n nuusberig op 'n Ohio TV-stasie 'n duinkarretjie gedemonstreer wat hy beweer het deur sy waterbrandstofsel aangedryf word. Hy het geskat dat slegs 22 Amerikaanse liter (83 liter) water nodig was om van Los Angeles na New York te reis.^[11] Verder het Meyer beweer dat hy die vonkproppe vervang het met "inspuiters" wat 'n waterstof/suurstofmengsel in die enjinsilinders ingebring het. Die water is aan 'n elektriese resonansie onderwerp wat dit in sy basiese atoomsamestelling gedissosieer het. Die waterbrandstofsel sou die water in waterstof en suurstofgas verdeel, wat dan weer in 'n konvensionele binnebrandenjin in waterdamp verbrand sou word om netto energie te produseer.^[3]

Philip Ball, skryf in die akademiese tydskrif Aard, het Meyer se aansprake as pseudowetenskap gekenmerk, en opgemerk dat "Dit is nie maklik om vas te stel hoe Meyer se motor bedoel was om te werk nie, behalwe dat dit 'n brandstofsel behels het wat in staat was om water te verdeel met minder energie as wat vrygestel is deur die herkombinasie van die elemente ... Kruisvaarders teen pseudowetenskap kan raas en raas soos hulle wil, maar op die ou end kan hulle net sowel aanvaar dat die mite van water as brandstof nooit gaan verdwyn nie.”^[2]

Tot op hede is geen eweknie-geëvalueerde studies van Meyer se toestelle in die wetenskaplike literatuur gepubliseer nie. 'n Artikel in joernaal Aard Meyer se aansprake is nog 'n mite oor 'water as brandstof'.^[2]

Die regsgeding

In 1996 is Meyer gedagvaar deur twee beleggers aan wie hy handelaars verkoop het, wat die reg bied om sake te doen in Water Fuel Cell-tegnologie. Sy motor sou ondersoek word deur die deskundige getuie Michael Laughton, professor in elektriese ingenieurswese aan Queen Mary, Universiteit van Londen en genoot van die Royal Academy of Engineering. Meyer het egter op die eksamendae wat professor Laughton as 'n "lam verskoning" beskou het, gemaak en nie toegelaat dat die toets voortgaan nie.^[3]Volgens Meyer was die tegnologie patent hangende en word dit deur die patentkantoor, die departement van energie en die weermag ondersoek.^{[verwysing benodig]} Sy 'waterbrandstofsel' is later deur drie kundige getuies ondersoek^[wie?] in die hof wat bevind het dat daar "glad nie 'n rewolusie aan die sel bestaan ​​het nie en dat dit bloot konvensionele elektrolise gebruik het." Die hof het bevind dat Meyer 'growwe en gruwelike bedrog' gepleeg het en hom beveel om die $ 25,000 aan die twee beleggers terug te betaal.^[3]

Meyer se dood

Stanley Meyer is op 20 Maart 1998 skielik oorlede nadat hy in 'n restaurant geëet het. Sy broer beweer dat Meyer tydens 'n ontmoeting met twee Belgiese beleggers in 'n restaurant skielik na buite gehardloop het en gesê het: "Hulle het my vergiftig".^[1] Ná ’n ondersoek het die Grove City-polisie met die Franklin County-lykskouingsverslag gegaan wat beslis het dat Meyer, wat hoë bloeddruk gehad het, aan ’n serebrale aneurisme gesterf het.^[1] Van die ondersteuners van Meyer glo dat hy vermoor is om sy uitvindings te onderdruk.^[1][2][12]

Nadraai

Meyer se patente het verval. Sy uitvindings is nou in die publieke domein, beskikbaar vir almal om sonder beperking of tantieme betaling te gebruik.^[13] Geen vervaardiger van motors en voertuie het Meyer se werk opgeneem nie.^[14][15]

^[5]